در چیلر جذبی اضافه کردن مقدار مشخصی مواد افزودنی به لیتیوم بروماید یک هنر محصوب می شود. از قبیل اکتیل الکل(2 ethyl-n-hexanol) که در چیلرهای جذبی که آب به عنوان مبرد و لیتیوم بروماید به عنوان جاذب می باشد، باعث افزایش ظرفیت چیلر جذبی می شود.
در چیلر جذبی اضافه کردن مقدار مشخصی مواد افزودنی به لیتیوم بروماید یک هنر محصوب می شود. از قبیل اکتیل الکل(2 ethyl-n-hexanol) که در چیلرهای جذبی که آب به عنوان مبرد و لیتیوم بروماید به عنوان جاذب می باشد، باعث افزایش ظرفیت چیلر جذبی می شود.
اضافه کردن اکتیل الکل باعث بوجود آمدن یک لایه فیلم توربولانس بر روی لایه بیرونی لوله های ابزوربر می شود و لایه توربولانس(مخشوش) نسبت به لایه همگون و ثابت باعث انتقال حرارت بهتر در ابزوربر می شود. جذب مبرد(آب) در ابزوربر با اضافه کردن اکتیل الکل به محلول لیتیوم بروماید افزایش می یابد. همچنین اضافه کردن اکتیل الکل به چیلر جذبی باعث پرچ گیری راحت تر گازهای غیر قابل تقطیر در چیلر جذبی می شود و می دانیم اکتیل الکل باعث افزایش کندانس(میعان) بخار مبرد در کندانسور و بر روی سطح لوله های مسی کندانسور و افزایش انتقال حرارت در کندانسور می شود.
هرچند مکانیزم روش کار به درستی و به صورت کامل شناخته نشده است ولی می دانیم وجود اکتیل الکل در ابزوربر و کندانسور باعث افزایش راندمان چیلر می شود. هرچند تاثیر اکتیل الکل به مرور زمان بهتر می شود. زمانی که اکتیل الکل را به چیلر اضافه می کنیم، مشاهده می شود که دمای آب چیلد افت پیدا می کند و بعد از مدتی دما به حالت قبل از اضافه کردن اکتیل الکل باز می گردد و در یک چیلر معمولی اکتیل الکل باعث افزایش 20% راندمان چیلر می شود و در طول زمان این افزایش راندمان کاهش می یابد و بایستی در دوره های زمانی مشخصی اپراتور اقدام به اضافه کردن اکتیل الکل به محلول نماید تا ظرفیت چیلر ثابت باقی بماند.
یکی از مواردی که در چیلرهای جذبی مشاهده می شود این است که بعد از اضافه کردن اکتیل الکل، راندمان افزایش نمی یابد و مقداری اکتیل الکل در قسمت هایی از چیلر جذبی حبث می شود و امکان گردش به همراه لیتیوم بروماید و یا آب را ندارد و همچنین امکان تبخیر نیز برای آن وجود ندارد.
اکتیل الکل همچنین دارای محدودیت انحلال پذیری در آب و لیتیوم بروماید را دارد و بعضی از اکتیل الکل ها دارای محدودیت زیادی در انحلال پذیری در آب و لیتیوم بروماید هستند.
تا زمانی که گرانش نسبی اکتیل الکل پایین تر از آب و لیتیوم بروماید در چیلر جذبی است، اکتیل الکل بر روی سطح این مایع ها شناور باقی می ماند. در نتیجه اکتیل الکل آمادگی مخلوط شدن و یا ورود به محلول را در چیلر ندارد و درنتیجه امکان حبث شدن الکل در قسمتهایی از چیلر به وجود می اید.
بنابراین مقدار قابل توجهی از محلول الکل اکتیل امکان کندانس شدن در ابزوربر را داراست. البته فشار در ابزوربر به اندازه ای بالا است تا باعث کندانس شدن الکل در ابزوربر شود و در چیلرهای قدیمی امکان تله شدن الکل در قسمت سیستم پرچ بالا بود.
ممکن است بپسندید
